BUGÜN 23 NİSAN NASIL MUTLU OLUYOR İNSAN
Benim adım Güneydoğulu Helin
yaşım on iki Ellerim tezek kokuludur benim, kışa yakacak yaparak geçer çocukluğum... Şehir çocukları derin uykularındayken Ben sabahın köründe Koyunlarla meler ,İneklerle ağlarım.. Okul yoktur köyümde Olsa da okutulmaz buralarda kız çocukları kuzu gibi beslenip Koyun gibi satılırım on dördüm de... Benim adım Gecekondulu Memet Benim göklerde özgürce kanat açan uçurtmam Toprak yollarda süreceğim oyuncak arabam olmadı hiç... Tellerden büküp yaptığım kamyonum, Bir de renkli misketlerim haricinde , Oyuncağım olmadı benim... Seçkin çocuklar tek kişilik sıralarda, 20 kişilik sınıflarda okuyorlarmış Bense 4 kişilik sıralarda , 70 kişilik sınıflarda... Ödünç kalemle geçti çocukluğum. Hani herkes eşitti bu ülkede. Hani nerede benim eşitliğim... Benim adım vatandaş çocuğu Özgür Benim işten yorgun gelen babam oldu hep. Kirayı zor denkleştiren, Harama el uzatmayan yiğit, dürüst, Şerefli bir adamdı o.. Bir de yokluk içinde bir şeyler yaratıp, Bizleri besleyen gizli gizli yokluğa ağlayan anam... Resimlerde gördüm denizleri, gölleri, Lokanta önünden geçerken gördüm etleri, Tadını bile bilmem adlarını unuttum meyvelerin. En son muzu ne zaman yedim hatırlamam, Onu da patronun verdiği harçlıkla almıştı babam. Bugün 23 Nisan Nasıl mutlu olabilir aç insan, Bugün Ulusal Egemenlik ve çocuk bayramıymış Yaşasın 23 Nisan... Yaşasın çocukluğum, Yaşasın Tiner şişelerim, Elime iliştirilen falçatalarım, Karanlık geleceğim Yaşasın.... (Çok üzgünüz Mustafa Kemal çocuklarımıza bıraktığın ülke maalesef bu halde ) Kazım Doğan 23.04.2008 |