Şimdi kızıltaşta olmalıydık seninle
Uzanıp çimenlerin üstüne
Türküler söylemeliydik mavi gökyüzüne
Öpüp güneşi alnından sevdiğimizin
Sisler aralanınca çekip gitmeliydik sorhunluya
Şimdi arguvanda olmalıydık seninle
Oturup sevda türkülerinde
Yarına kadehler kaldırıp
İçimizdeki yangınları söndürmeliydik
Soğuk pınarın buğusuna daldırıp ağzımızı
Çatlayan ellerimizle hayatı öpmeliydik
Gün aydınlanınca çekip gitmeliydik
Şimdi dağlarda olmalıydık seninle
Sevda türküleri söylemeliydik esen yellere
Unutup sılayı,gurbeti,
Acıların hasreti içimizi kavuruyor
Güneş batınca,çökerse karanlığa
Yol alırız aydınlığa
şimdi şotikte olmalıydık seninle
dağlarını özgürlüğe açan bir güneş gibi
uçmalıydık bir çocuk gibi Hayallar dünyasındaki düşlerimizin
sarsın bedenlerimizi kirlenmemiş sevgiler,çıkarsız dostluklar

dünyadaki tüm güzel düşler adına
çüremeye,kirlenmişliklere dayanmalıydık
dağlar sıralanınca karşımızda
güneş doğunca çekip gitmeliydik
gelincikler gülümserdi dağlarımda
sular çağıldar kuşlar öter tomurcaklanır dallar
bahar gelmiş dağlarıma
gülüşünki kardelene dönüşmüş atmada
zamansız bir mevsimin kıyısında
savrulmuş bir yaprak gibi anılarımız
boynu bükük sümbül gibi
bir nergiz açar sevdalarımda
büyütürüm seni yüreğimin kıvrımlarında

Şimdi dağlarda olmalıydık seninle
Koşarken özgürlüğe,rüzgarlar seni söyler sevdalım.
Güneşim sensin baharım sen dağlarım sen

Hüseyin Çıplak