Emekli Albay değerli komutan saygıdeğer Osman Türkoğuz 22.02.2017 günü Hak’kın rahmetine kavuşmuştur.
Değerli yazılarından feyiz aldığımız, aziz muhteremi ebediyete uğurlarken, içimden dökülen dizeler gözlerimin rahmetiyledir.
Ruhu şadolsun. Mekanı cennet olsun...


SESSİZCE O AĞLAYACAK BİLİYORUM!

Ne zelzele olacak, ne volkanlar patlayacak;
Ben öldüğüm zaman hiçbir şey değişmeyecek;
Hiçbir şey değişmeyecek günlük hayattan,
Yine okulun zilleri sekizde çalacak,
Yine çocuklar oynayarak sınıflara dolacak.

Yine kumrular gelecekler penceremize,
Yine ezanlar okunacak vaktinde.
Ha bir yaprak düşecek dalından yere,
Ha bir balık vuracak o eski sahillere.

Zaman yalınız bende duracak,
Saatler yine de tam vaktinde vuracak.

Yakınımdakiler hüngür, hüngür ağlarken,
Ben için, için güleceğim yalınızca ve gizlice;
Çok uzaklarda, deniz kıyısında birisi,
Öldüğümü üç gün sonra duyacak,
Yakasına bir SARIGÜL takarak, için, için
Ve sessizce ağlayacak.
İşte o zaman ben de ağlayacağım
Gözyaşlarımı içime akıtarak.
Ben varken vardı olacağım;
Benden vardı diye de söz edecekler.
Öleceğimi ne Ahmet Bey’e, ne de
Gönlü ile gören o kıza söyleyeceğim;
Arkamdan ağlayacak görmeyen gözleriyle
Ve türküler besteleyecek benim için belki de.
Cenazemi kütüphaneme koyacaklar;
Kitaplarım, bilgisayarım ve klavyem dilsiz;
Merak içindeyim sormayın, ne yapacaklar bensiz.
Kapımdan çıkarırlarken cenazemi, aklıma bir soru takılacak:
Kim getirecek bu evin ekmeğini benden sonra;
Kim dökecek bu evin çöplerini ve
Kim değiştirecek gaz tüpünü ve su bidonunu?
Geri dönesim ve gülesim geldi:
Buncacık mesele için ölüm oyununu bozmaya değer mi?
Ölüm raporu, defin ruhsatı ve maaş bağlatma işi
Eşimi çok yoracak bu işler, bereket Ahmet Bey var.
O’NUN bu konuda kitabı ve koskocaman yüreği var.
Sonra da beni caddeye indirecekler
Ve tabutumun üstüne serilmiş bir ALBAYRAK ve gölgesinde BEN;
Cenazem geçerken yollardan, çift sıra olmuş insanların başlarını öne Eğdiklerini göreceğim ve kıvanç içinde;
“Ula Osman bu manzara bile ölmeye değer!”Diyeceğim,
Ayıp olmasa hepsinin gözlerinden öpeceğim.
Sonra da götürecekler köyümüzün mezarlığına;
Bir asker mangası üç el silah atacak
Ve tüm ölüler birisi geldi yine diye kahkahalar atacak.
Önce imam soracak, oradakilerde” iyiydi!” Diyecekler,
Onların vergileriyle okuduğumu da biri birlerine söyleyecekler! Benim Anam Namuslu bir kadındı,
Mezarımın başında İmam hayatında ilk defa
Babamın adıyla bana seslenecek;
Analarının namusunu tüm insanlar da böylece öğrenecek!
Ben SARI GÜLLÜ birisini çok özleyeceğim,
Ölmesin diye dualar etsem de
Yanıma gelmesini de çok bekleyeceğim.
En son mezarımın başından Yeğenim Fulya ayrılacak;
Gözlerinde sevgi ve yüreğinde imanla:"
"Hey gidi Osman Albayım hey diyecek;
"Biz subaylar tutuklanır mı derken,
Ne vardı hemen erkenden ölecek?"

OSMAN TÜRKOĞUZ
[email protected]
İzmir; 10 Ocak 2012,

Ölümdür bu kadar acı
Arkasından çok baktırır
Çaresiz dert yok ilacı
H/er kişiye diz çöktürür

Ağlamayıp gülse insan
Hep ölümsüz kalsa insan
Şayet elde olsa inan
Azraile kök söktürür!

Güle güle git komutan
Başeğmeyen dik komutan
Yok ki seni hiç unutan
Gidişin türkü yaktırır

Biz seni sözünle sevdik
Türkoğuz özünle sevdik
Şiirle yazınla sevdik
Gözümüzden yaş döktürür

Sürdük mü ki zevki sefa
Bitti mi ki kaygı cefa
Gönülden bir saygı vefa
Göndere bayrak çektirir

Osman Türkoğuz ad olsun
Komutan ruhun şad olsun
Hatıraların yâd olsun
Aktaşa ağıt yaktırır

Şaban AKTAŞ
24.02.2017