safira...sen ki, gözlerinden akan ırmaklarda boğulduğum gözlerin ki, güneşe devrildiğinde denizlerden bir tutam mavi çalan ay geceye uyandığında suyun tenine firuze yeşili ışıklar saçan cennetimdi ve bil ki, göğümdeki kızgın kumlarda denizleri boğduğum tek kadındın. söz geçiremedik be yüreğimize Safiram kaybedeceğimizi bildiğimiz savaş meydanlarında bile biz inadına yeşerip bir sarmaşık edasında boy verdik, çiçek açtık tüm inançsız ayinlerin gölgesinde ayrılığın yalanı, bir nefeslik aşk-ı ömrümüzün de arta kalanı olduk oysa seninle ey ömrümün yatılı misafiri ve kalbimin tutukluk bilmeyen tetiği nerelerdesin… şimdi yokluğunun belası bir geceyi daha dişleyerek içiyorum dudaklarımdan şakaklarıma nakşettiğin tüm yıldızları tek tek söndürüyorum gözlerimde ve ayyaş damarlarımdan kan olup sızıyorum şehrin yorgun kaldırımlarına hiç bir fırtına, hiç bir sağanak artık dindiremiyor ateşimi ne küllenebiliyor ne de güllenebiliyor yüreğimdeki çarpıntılarım faili meçhul bir bestenin son nakaratından yudumluyorum saçlarının meltemini intihar sus-u verilmiş dudaklarımda son kez söndürüyorum sigaramın zifirini ey ömrümün aşk azınlığı ve saçı sabaha değen kadınım, Safiram, şimdi nerelerdesin … bu şehirde, yalnız yürüyemeyen sokaklar, yalnız sevişemeyen aşklar var bu şehirde, her adım atışımda yokluğuna takılıp düştüğüm çukurlar ve rakımı günden güne yükselen yalnızlıklarım var aklımın peronlarında asılı kalmış, infazı gecikmiş bir sevdayım şimdi haydi ne duruyorsunuz silin, süpürün, kazıyın, savurun küllerimi şimdi bu şehirden… ey ömrümün kalp söküğü, ecelime nikahlı alın yazım, Safiram, bil ki gittiğin uzağım şimdi… ilhanaşıcışubatikibinonyedi |
Deliler akıl dehlizinin ışığıdır….. Enver ÖZKAN (Ağlayan DELİ).
Çok beğendim…
............................. Saygılarımla selamlar…