Kendine acımak vedalardan geçer; yanlış seçimlerin getirip bıraktığı hatta yerleştiği vedalardan.
Kendine acımakla artık oturup düşünmen gerektiğini bilirsin.
Bilmek, düşünmektir çok yönlü-bilmek düşüşlerin kalkanıdır.
Kim isterki hayatının önemli, sağlıklı,sağlam,mutlu, ve değerli anlarını değerbilmezlere verip kendine-geleceğine veda etmeyi?
Ve kendine acımak, aslında bir direnişten geçer- o öyle dolu bir direniştir ki; çevresine muhtaçmış da dilediğinizi yapın anlamlarına asla taviz vermez.
Kendine acımak,aldanmak,kaybetmek,vedalarla koyun koyuna uyumak gibi,karmaşalara da izin vermez;
İzahı durudur,iç içe girmez.
Kendine acımak,zamanın kavrayacağı bir olgudur.
Artık işin sonunda acımak ailen değil, misafirindir.
Tutunmanın çabası sevgilindir artık,senin içindeki güçlerdir onlar.

Meral Meri/Eski Yel Değirmeninden Notlar/Acımanın Dehlizi