SIRAT’TA DENGESİNİ KAYBEDEN AKLIM

Saklanmış bir çocuk elleri ile başını sıkmış
Kırmızı çerağı göklerden parçalıyor şimdi kalpleri
Hoyrat bir rüzgar susun dedi yasaklandı her şey
Sırat ta dengesini kaybetti aklım
Aman Yarabbim aklım asılı kaldı iplerinde



Boynu bükük yetim oldu akşamlar el salladı neşesine,
Ahlar,vahlara dolandı eve gelenler ağıt seslerinde
Bize de en kaynar gözyaşları,kan oturdu gözlerimize
Sırat ta dengesini kaybetti aklım
Düştü düşecek iplerinde


Bir opera kırmızı perde bir kadın arya sahnesinde
O an simsiyah oda bir sis bulutu aktı pencereden
Sanki söktüler zavallı kalbimi koyamadılar vazoya,
Sırat ta dengesini kaybeden aklım
asılı kaldı iplerinde



Ta,ki önü yuvarlak ahşap rengi, telefonun çaldığında,
Açmaya tövbeliyim oysa,açtı titreyen ellerim dokunuşlarında
Bir ses,umudu koluma taktı gözlerim parladı o anda,
Sırat ta dengesini kaybeden aklım
Aman Yarabbim asılı kaldı iplerinde

Ahşap rengi telefonun gerisinde
umutlu bir haber yaşıyor o asker sesinde