Tımarhaneden
Kapata kapata ışıkları,
İlerliyor parmaklarım; Ben değil. Ellerim, aklımın dar koridorlarında kanlı, Değil! düşünceli, Yapışkan bir şey; Öyle sanıyorum, Sandığım için savıyorum. Hapsolduğum bu yerler ıslak, Islanıyorum, Yerleri buz tutmuş, kaygan, Patenlerimi hücrede unutmuşum, Kayamıyorum. Herkesin bıçakları kör; Düşüyorlar ve ben gülemiyorum! Düşenler yarı baygın, Düşüp kalkanlar tamamen yılgın. Bir ses bağırıyor: ’Ne çıkardıysan sana kâr’ ’Neyi kaçırdıysan artık’ Gözleri fır dönen birkaç insan, Söyleniyor, Aklım, aklım! |