Yalan dünya dayanmaz insan dertli hâline
Usanmaz asla eller, ben bu aşkı yazarken.
Habersiz miskler saçtım sevdâ kokan gülüne
Harab olan haneme yılan çıyan sızarken.

Düşürdü ateşine deli, divâne oldum
O yârin yollarında dönen pervâne oldum
Gönlümün sarayını yıktı virâne oldum
Eğdim dertli başımı susuz çöller gezereken.

Birden o karayel tersinden esti savurdu
Attı bizi yad ele yabancıya çevirdi
Şu gurbet ikimizi ateşiyle kavurdu
Dertleri bağrımıza tesbih gibi dizerken..

Yâr yanında dünyada en büyük kâr idim
Adım Aslı kaderde bir Kerem’e yâr idim
O Yüce dağlarını örten beyaz kar idim
Aşk od’unun içimde yandığını sezerken.

O yar vefasız çıktı birden açtı arayı
Ben onsuz ne eyleyim; tahtı, köşkü, sarayı
Sinemi yaktı sürdü alnıma bu karayı
Ya sabır çekerim bu dert bağrımı ezerken.

Şükran, soruyor aşık denir mi usanana
Sorgu sual olur mu aşk od’unda yanana
Dünya yar mı bekarlık bir sultanlık sanana
Bu hayat denizinde tek mahşere yüzerken.


Şükran GÜNERİ
13/01/2017

13 Şubat 2017 Pazartesi 10:55:20

Varsın el mutlu olsun biz seyirci kalalım
Kanlı gözyaşımızı yaramıza çalalım
Bir sevda hatırına sararıp da solalım
Buna yaşam mı denir yürekler kan süzerken...ms-solmaz... Teşekkür ederim abim..