İlmi ve irfanıyla sonsuz bir deryadır. Tevazuu ve sevgi dolu bakışıyla herkesin gönlünde taht kurmuş olan İsmail Adil Üstadımla “Dedeciğim” diye hitap ettiğim manevi bir bağ var aramızda…

Yoksa ona şiir yazacak bizde ne güç var ne de derman. Biraz cahil cesareti desek daha yerinde olur, zira onun ne kalfası, çırağı, ne de çömezi sayılabilir kalemimiz.

İSMAİL ADİL ŞAHİN’E

Deryâyı bir damla nasıl anlatır,
Üstâdı şiire konuk eylesem.
Kalemimin aczi arşı inletir,
Dedemi şerh için neler söylesem.

Yunus gibi kalbi sevgiyle dolu,
Mevlânâ’dır, aşka çağıran sesi.
Babacan tavırlı, kardeşlik yolu,
Kalbinde yaşatmaz dargınla küsü.

Aruza vâkıftır, heceye hâkim,
Gazelle rubaî dökülür dilden.
Harman şiirler de kitapta mûkim,
İlhamın kaynağı kokusu gülden.

Şairler yurdunun gönül tahtında,
Herkesin baş tâcı, sultandır şahtır.
Dostluk pazarında aşk dergâhında,
Tevazu mülkünde bir padişahtır.

Meydanda, mecliste, yâren içinde,
Cümle âlem şahit sesleniyorum.
Kelâmla kalemde sefer için de,
Şükür aynı yerden besleniyorum.

Hakkın rızasında gönlü kıblesi,
Hacer’ in gözyaşı çöle saçılmış.
Beşer sıfatının mümtaz tablosu,
İbrahim soyundan kurban seçilmiş.


Gazi Hüseyin KILBAŞ
1 Ramazan 1429