VE İLLA ŞİİR
Üzüntü baki midir sorarım bu alemde.
Yorgunluk sözcükleri vardır ehli kalemde Yaralar sarılmakta derinlerde bir yerde Şiir ruha şifadır, hissiyatına perde. Okyanuslar içinde dalgalarda bir gemi Kaptan ı derya olmak bilki inan özlemi Sonsuz derinlerine, daldıkça deryaların Dalgalar hissedilmez, içinde rüyaların Çağlayanlar oluşur cümbüş olur mısralar Benliğin dünyasını ,elbet şiir aralar. Düş sesleri duyulur yürekte çığlık çığlık Uykuda beklemekte belkide bin asırlık Şiir belki bir aşktır belki yürekte elem İlham denilen hisler vakıfsa sırra kalem Aşk a yanaşmaktı elbette bütün çaba Alıvermek kendini kapılmadan girdaba Kelimeler çoştukça delmekte kayaları Kalem her gün öptükçe eldeki ayaları Bülbüller şeyda olur, ötüşür tüm mısrayı, Tek cümlede bitirir, saltanatı kisra’yı Gönülden gönüledir, köprüleri kurdurur. Zaman mekan dinlemez her şeyi unutturur Sonsuzluğun içinde azda özü aramak Varlığın etrafında tüm yokluğu taramak Belki de bu uğurda için için ağlamak Vicdanın sızısında yürekleri dağlamak Kaf dağının ardına ulaşılır tek sözde, Şiir bir buluşmadır, canı gönülde özde. Ruha ışık saçarda, enginliğe yol olur, Seven gönle girerek budak olur dal olur. Yazdıkça yaşar şair mısralar ona nefes Yürek dolup taşarken arşa açılan kafes Selma Çanakçıoğlu 4 Şubat Cumartesi |