KÖYLÜYÜM DİYE HOR GÖRME
KÖYLÜYÜM DİYE HOR GÖRME
Güneşte yanmış esmerdir tenim Köylüyüm diye hor görme beni Sevgiyle dolu yüreğim var benim Köylüyüm diye hor görme beni Evim villa değil toprak bir dam Beni ak sütüyle büyüttü anam Hiçbir zaman olmadı özel odam Köylüyüm diye hor görme beni Horoz sesiyle uyanırım uykudan Zerresi yok kin denen duygudan Lezzet alırım avuçla içtiğim sudan Köylüyüm diye hor görme beni Çalışmaktan nasır tutmuş ellerim Çayırda tırpan sallar bostan bellerim Asfalt değil taşlı topraklıdır yollarım Köylüyüm diye hor görme beni Yaz kış dinlenmeden hep çalışırım Bir ekmeği komşularımla bölüşürüm Yazın çamura kışın da tipiye karışırım Köylüyüm diye hor görme beni Tarlada çalışırken akar alın terim Hasreti’yim gururla köylüyüm derim Yalnız Yaradan’a minnet ederim Köylüyüm diye hor görme beni Hasreti (Filat YAZICI) |
KÖYLÜYÜZ Gardaşım.
Var olasın.