Bazen dudagin kanar ya da parmağin
Kolun çizilir silersin, bacağın acır oğuşturursun eni konu..

Ya ruhun kanarsa al al, oluk oluk?

Olağandır herşey görünüşte aslinda
Yaşam akışı normaldir
Ama onlara göre...

Oysa sadece sen görürsün
Masumiyetin farketmedigi karanlık gölgeyi
Adım adım yaklaşmaktadır

Ve aşkla sözüm ona
Kanlı kollariyla sarmışdır
Canının en tatlı yerini
Kara damlalarıyla zehirlemekteyken o kahverengi zebani,
Sen anlatamazsin taze çiçeğe
Cehennem maskesinin gizledigi pisligi
Mutluyken öfke doludur pırıl yüreği sana
Korktuğun duyguların yalan ötesi gelir inanmışlığına

Kapkaranlik bir odadır mutluluk sandigi
Oysa kalleşce kanatilir ruhu,
Bedeni parçalanmıştır o görmeden, mutluluk sandığı kara anlarda..
Hala uçtuğunu sanırken aşkta..
Inanmadığı o sezgilerim birer birer kabusa donüştükçe
Gerek yoktur artık bir başka alemde cehenneme..
Yaşatir insan kiligindaki zebani
cayir cayir yanmayi
henüz ölmeden ikimize..

Parçaladığı yüreklerle
Doyurduģu çirkin kahverengi bedenini
başka yokedişler için uçurur hizla
Ruhum oluk oluk kanarken ardında...