Bunca kederim neden?
Anlamadım, sahiden!
Ne gelen var, ne giden;
Hüzünlerin yurduyum!

Kolum kanadım kırık;
Üstüm başım dağınık.
Ne dost var, ne tanıdık;
Hüzünlerin yurduyum!

Elde soluk bir resim;
Kısık, çıkmıyor sesim.
Hasretlere adresim;
Hüzünlerin yurduyum!

Gözümden süzülür yaş;
Sızlar kalp, yavaş yavaş.
Huzura ermiyor baş;
Hüzünlerin yurduyum!

Hatıralar oyalar;
Birbirini kovalar.
Aşka çıkmaz kuralar;
Hüzünlerin yurduyum!

Eririm pare pare;
Kederlerim biçare.
Tabipde de yok çare;
Hüzünlerin yurduyum!

Rüzgar eser poyrazdan;
Solacağım birazdan.
Kestim ümidi yazdan;
Hüzünlerin yurduyum!

Kara bahtıma güneş;
Doğar mı? bilmem kardeş.
Hasret bağrımda ateş;
Hüzünlerin yurduyum!

Gönül dar bir kafeste;
"Çıkar!" diyor, bir ses te.
Belki de son nefeste;
Hüzünlerin yurduyum!..


Mahmut KILIÇOĞLU