Seni ilâcım sanıp, içerek yanılsam da
Yine söyler dillerim avâre anılsam da
Ben ki sana meftunum ecele yenilsem de
Karanlık hiç durmadan yerin verdi geceye
Yazmak için ne çektim derdimi şu heceye.



Gözümden süzülen yaş, bilsen öyle beter ki
Bütün yollar açıktır gelmek iste yeter ki
İyi değil ahvâlim öyle sitem eder ki
Hikmet duâda saklı, tembih eyleme beni
Bir asır zahmet çekse âh’ım yakalar seni.



Şükür gözüyle bakıp, varlığımı keşfetsen
Her bir zerreme akıp, zayıf bünyeme yetsen
Saadet rozetini takıp da öyle gitsen
Sözlerimi kullanıp cümle âleme yerme
Bu can senin tarifin sakın kimseye verme.



O kadar çok söyledim hiç birini yazmadım
Düşmana nispet diye şımarıp da azmadım
Gelip beni bul diye öldüm mezar kazmadım
Yüreğime icabet seni tatmin etmedi
Kusurum yoktu benim, nefesim de yetmedi.





Zeynn