MEVSİM
MEVSİM
İki nehir akar gözlerinden içeri Sığ; Ve yer yer derin olmakla birlikte. Maveraünnehir Bugünde doğunun en büyük gölü Orada sevinç ve keder birliktedir Ayrılmaz bir bütünlük içinde Tek parça halinde yükselerek Yarım kalmış sevdalara türküdür. Irmak Ovadan bir türkü halinde yükselerek Gelir karışır yüreğimin sesine Tam o noktada Günler solgun karanfiller gibi kokar Akşamın gölgesi düştükçe kuyulara Büyük dağlara doğru leylak sesleri. Küçük küçük konuşan öğrenci kızların Sesindeki baygın buğu Ve ellerindeki karşı konmaz sevinç Melankolizme ağıt mıdır yoksa? Uzakta. Anıtkabir Gecenin bütün ışıklarını toplamış başına Yazgıcı tarihi durmadan eleştirir. AKİF İNCE |