Gece bitip sabaha ulaşırken
Bir kalemi mi daha kırıp atsan da
Gönül evinden küskün kırgın gönül evime
Sanma ki
Çıkmaz sokaklar da
Sana çıkan sevda yolları
Yönünü kaybedip yolunu şaşırır

Şunu bil ki
Ateşten gömlek de olsa sevdan
Zehir zemberek olsa da dilin
Ölüm koksa da her bir nağmen
Hercai olup söndürsen de umutlarımı
Senden gelen her belaya Panzehir’ dir
Yüreğim de yanan sevda ateşin

Bilmez misin...?
Dört başı mağrur yarim
Gülü gül yapıp güzel kılan
Dalında ki dikenlerdir
Dikenler, batıp da kanatsa da ellerini
Yüreğinin derinliklerinde hissetsen de acısını
Vazgeçmen, geçemen
Gönlünde çiçekler açtıran
Hiç bir gül dalından...

Ey benim gönlümün karlı dağı
Sana olan yürekten sevdam
Anka kuşları gibi
Küllerinden içim de yeniden yeniden doğar
Kış günü karda açan kardelen çiçeği gibi
Gönlünün kara kışlarında çiçek açar, boy verir
Baharı müjdeleyen ılık meltem gibi
Içimde ılık ılık eser acizane ruhuma Can verir
Serçe kuşundan akacak iki damla gözyaşı gibi
Yüreğimden akan iki damla gözyaşın da
Son bulurken, mahşer de doğar....!!!

Yürek kondu sevda denen bu yola
Sevmek için sevmedi.
Gönlünü gönlüme oyuncak değil
Gönlünü gönlüme eş bildi
Allah katın da
Gün gelir de sin olursa bu yürek
Rabbim Şahidim Olsun ki
Gökyüzünden
Yüreğim, yüreğine gülümsüyor olacak

23.01.2017 Ankara Pınar ÇETİN