YALNIZLIĞIN BAŞKENTİ
Ve beklerim ansızın çıkıp geleceğin zaman’ı sorma sensiz geçen günden kalan bahar’ı ben bende değil solan güle dönen bahar’ı sevgiye hasret sonu yok yalnızlığın başkenti
Ve beklerim uçurum kıyısında üzüntüyle karışık yağmur tanesi atlayıp bir son verip hayata sonsuz hüsrana bürünüp boğulmaktan korkarım yalnızlığın başkenti Ve beklerim içinde kaybolduğum hayallerdeki rengarenk gökkuşağını ve anlam veremediğim hayatı yalnızlığın başkenti Ve beklerim sevinç çığlıklarında ömrümün geri kalanında biten herşey de seni isterim yalnızlığın başkenti... |