demem o kiumutlar köseği ufkumda kemirgen yuvaları inadı tutmuş incir ağaçlarının etraf buğulu koynunda saklıyor anıları siliksin kriptomda delikli paralar zamanı hatıralar göztaşı bulamacı direk lambaları bu kadar parlak olmamalı bolkar’lar daha odun vermez bana bu kadar yanarım elimde mi sevgili yandığım kadar seni anlarım bugün sadece iki mertek boyuydu ay bekliyorum, bekliyorum diyorsun dizelerini dolmadan mah resmedemiyorum suretini n’olur yazmadıklarıma say kasım |