Alıştım sana hayat artık tanıyorum seni
Doğduğum gün sayende ağlamıştım,
Zamanı gelir gülerim sanmıştım.
O zamanın gelmeyişine alıştım,

Sevdim, sevildiğimi sandım,
İçimde fırtınalar koptu
Yeniden doğduğumu sandım
Sevilmenin yalnızca bir umut olmasına alıştım.

Hep iyi davrandın bana
Sevdiklerim hep yanımdaydı
Güvendim sığındım
Suçu hep sende aradım
Suçlunun sevdiklerimde değil kendimde olmasına alıştım.

Hasret soktun yaşamıma,
Yanımdayken hasreti
Kalabalıkta yalnızlığı yaşadım
Gittiler, geldiler ya da gelmiş gibi yaptılar
Gidip te gelmeyişlere alıştım
Gelip te gelmemişliğe alıştım.

Mutlu ettin beni öğrettiklerinle
Tarih dedin, felsefe dedin
Doğu dedin batı dedin
Dört yöne yol açtın
Açtığın yolların çukur olmasına alıştım.

Başarı itibardır dedin
Parayla taçlandırdın
Onur ve gururu paçavra ettin
Hırs ve İhtiras hep galip geldi
İnsanlık kana büründü, çocuklar gülmez oldu
Doların her şeyi almasına alıştım

Kan revan içinde dünya,
Her gün onlarca insan toprakta,
Ana baba içimiz kan ağlamakta
Toprağın çağırışlarına alıştım

Aylan Bebek dalgalarla karaya vururken
Devlerin savaş çığlıkları her gün her yerde
Bu arsızların açlığına alıştım.
Ölümün soğuk yüzüne alıştım,


Numan
22 11 2016