Zulüme Karşı
Bugün uğradım sarp bir denize...
Dalgaları gökyüzünü aşıyor... Çelikten bir yumruk masaya iniyor, Ve suyun tuzu tenimi ateş misali yakıyor... Hayatımdaki ilk kez ürküyorum... Bedenim benden habersiz titriyor, Ve salıyor kendini amansızca boşluğa... Korku tırnaklarımda siperde, Kalemime taciz ateşinde bulunuyor... Ama coşkum... Coşkum; Sabah güneşi kadar parlak, Bir aslan kadar cesur, Ve bir meşe ağacı kadar dik ve sağlam... Korkma ey halkım... Zulmün elleri kirlidir... Yüzünde meymenet yoktur... Sen en güzel halinle bak ona... Ve sar dört bir yandan şefkatli kollarınla... Sar ki kendi hiddetinde boğulsun... Bu kardeşlik kokusuna hapsolmaya yüz tutmuş cihanda... |