Gözleri gök mavisi, omuzları mermer beyazı,
Gülüşüne hayran olduğum, pagan günlerinin tanrıçası.
Gel, altın renkli asma dalından tacının altındaki
Parlayan alnına değdireyim dudaklarımı.

Tepeye giden şu yeşil patikayı görüyor musun?
Seni orada, ışıklı gök kubbenin altında kucaklayayım.
Ve ilahi çevrende tembel tembel dalgalansın,
Gümüş rengindeki parlaklığı ılık akşamın.

Alfred de Musset (1810-1857)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu


Şiirin orijinali:

À Aimée d’Alton

Déesse aux yeux d’azur, aux épaules d’albâtre,
Belle muse païenne au sourire adoré,
Viens, laisse-moi presser de ma lèvre idolâtre
Ton front qui resplendit sous un pampre doré.

Vois-tu ce vert sentier qui mène à la colline ?
Là, je t’embrasserai sous le clair firmament,
Et de la tiède nuit la lueur argentine
Sur tes contours divins flottera mollement.


Alfred de Musset