bu dünyada
sekiz bin yedi yüz bir gündür yaşıyorum
sadece unutulmaya yüz tutmuş birkaç anı hatırlıyorum
yalan dünya diye tevekkeli söylememişler
kısa bir zaman sahnede boy gösteriyor hayat
acısı da gülüşü de bayat




güneşten daha parlak hayallerim vardı
şaşılacak şey ki hiçbiri gerçek olmadı
bunun için üzülmeliydim ama üzgün değildim
çünkü gelecekten umudum yok benim




sürekli kazanan olmayı dilemekten
ama her defasında kaybeden olmaktan
her şey daha güzel olacak demekten
yorgun düştüm umarsızca yarını beklemekten
azıcık sevinç ve bolca hayal kırıklığından başka
ne var ki şu dünyada?




her günüm - gecem aynı sadece isimleri farklı
bugün dün müydü yoksa bir önceki gün müydü?
yaptığım hatalar bile bir adım ileri bir adım geri gidiyor
her gece uykuya dalarken yastığa bıraktığım hüznüm
sabah uyanınca karşımda duruyor
kalbimde tatlı tatlı sızlıyor




Allah’a duyulan aşk olmasaydı
yanağımdan ırmak gibi akan yaşım
dünyanın bin bir türlü derdi - belası olmasaydı
yaşamanın ne değeri kalırdı?



istemiyorum, dünya altından bile olsa
ne bir hayalim var gelecekten, ne de umudum
kaybetmek ne kadar zevkli bir bilseydiniz
sizde hep kaybeden olmak isterdiniz
ben böyle mutluyum, şükürler olsun Allah’ım
gülerken keyfim kaçar, ağlarken huzurluyum...