her yer beyaz
nasıl özlenmez
kar dolu yollarına tutunamaddığım
mazlum bir kuş kanadından sıyrılıp ağaç dallarına tutunan
umutların ta doruğundan
dağların omuzlarından bakarım uzaklara
hep uzaklara...

sabahın erken saatlerinde
bir kuşluk vaktinde
uykulardayım yiğidim...

sis bulutu sarmış buğulu gözlerimi
kış ayazında ne yapar yavrum
yüzüm kapanırcasına hasret dolu
özlerim seni...

uykusuz gecelerime karanlıklar iner
artık yeter mi
aydın bir gün yüzü görmedim ki
yorgunluk çöker bakışlarıma...

kara bulutlar boğar umutlarımı bir anda
tez gelen bir haber gibi
hiç özlemedim mi sanıyorsun
gözlerimde tütüyorsun yiğidim

gömleğini defalarca gözyaşlarımla ütülerken
bu ana duygusu kabullenemediğim
malesef yuvasına ateş düşenler daha iyi bilir
başka bir acıya benzemez bu içimizi kemiren
sabırlar diliyorum mekanları cennet olsun
kalp sızısı evlat özlemiydi bu evlat...

başkasına bile yakıştıramadığımız
acı çektiğimiz mehmetçiğim
içimizdeki bu bizim yanngınlarımız
soluksuz uykularımda girer sancılar bazen
tüm mevsimler artık bana kış gibi gelir...

her yerinden buz düşer kanayan yüreğimden
acısını bile hissetmediğim bir ağrı gibi
yokluğun ise
yüzüme vuran sıcaklığındı yiğidim
göğsümün tam ortasında yine bir ağrı var
anam anam diye bağıran
hep o sesin gelir kulağıma
hışımla döndğüimde sol yanıma
bir yanda tasa dolu yorgun yüreğim
karanlık bir rüya gibi göğsümde kabaran...

alnında vatan sevgisi yavrum
kimsesizler mezarlığındayım zifiri karanlık
kar beyazı siyahlık karışımında
ay yüzüme gülümserken
mehtap üzgün seni beklerken
çakalların dolaşığı, dağlarımda
ders verdiğinde birikmiş acılar çığlığında
gönlüm darmadağın olur bazen...

ürpertisi perdeleri oynatır duygularımın
kan fışkırır gözlerimden uykularım harab olur
yaş yerine kan damlar kirpik uçlarımdan
ana yüreği bu özlediğimde evlat...

dalarım yeniden uykusuz düşlerime
yanlızlık çeken rüyalarımdan biriydi evlat
çalan telefonla zipladım aniden
**alo sesiyle yiğidim*
Annem-canım oğlum derken bile
Güneş gibi yeniden doğdun
Dünyama yiğiidim
gelmeyen teskere gibiydin
hep umutla bekledim durdum
Ana yüreği bu evlat
bütün naların beklediği değil mi ?
kavuşsunlar yavrularına hepsi de
hep buruk bir sevgi vardır içimizde
ÖZLEM...

Behçet Bük Eskişehir
24.12.2016