Son umudu besledim serçe gagasında
Bir tohumdu rast geldiğim.
Bir kıyam ya da med-ceziri yüksünlüğün
Tutuşan yongası
Aşk misali yüz görümü iken içine gizlendiğim.

Sevmelerle bozmuştum aklımı:
İhanetin arsız tınısında gölge bildiğim fecri yine
Yoksunluğum bir tınıda nakşeden o beyhude ateş.

Varlığımdı ırak tuttuğum,
Varlıksızlığım yine secdemde huzur bulduğum:
Kaybolmalarla bozmuştum aklımı
Ve şeceremde kanlı bir ırmak yine
İsyanın tövbe buyurduğu.

Ha solumuştum ha solmuş bir gül
Yine gölgesinden mahrum:
Sükûtun haznesinde ıslanmayı beklediğim
Teveccühü İlahi Sevdamın.

Gönül küpeştesine buyur ettim edeli beşeri,
Yansıyan cemalimi ele rehin verdiğimden beri,
Bir nebze de olsa kin beslemedim,
Demeye ne hacet:
İç sesimdi ırak dünyadan,
Aşkımdı boyumdan büyük.

Kan revan insanlık:
Kınında haset ve ceberut bir tahakküm
Yine peşrevi mundar bir yalanla yâd eden hüsranı
O mazlum ki bihaber eşrafından.

Ol ki olayım, demelerle
Geçti alayı ne çok zehirli tümce:
Karılmışlığın dermanı yine evet yine
O şiirde gizli:
Yüzümü gere gere,
Gergefin isyanı belli ki tek bir kırık hece;
Baş ağrılarım ölümün habercisi
Tek peronda gizli sabık aşkımın
Terennümü yine bir isyana yüklü;
Sevi dilinin muteber imi
Nahoş bir tekerleme.

Sondayım eşrafı hükümlü;
Cürüm bedeli naif bir küfür bilmediğim,
Geceyi yordadığımdan beri
Yorgun gök kubbenin son sihri.
Ölümlüyüm ve de takısız;
Gizemliyim belki de kelamı yitik sevici bir imge.