Görsen Tanıyamazsın
Üç beş kadeh mey ile dağılmışsa efkârım
Ve yüzüm gülüyorsa sanma ki bahtiyarım Çocuklarım boyumca yaşlandım ihtiyarım Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın * Damlasıyım yağmurun dalgasıyım sellerin Kurumuş yaprağıyım sensiz açan güllerin Enkazında kaldım yâr yıkılmış hayallerin Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın * İnan ben, ben değilim ruhum ayrı bedende Bir şeyler arıyorum hep niçin de neden de Kim bilir belki öyle sen de öylesin, sen de Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın * Niye bir gün gelip de lambaları yakmazsın Belki yabancı sanıp yüzüme de bakmazsın Belki elimden tutar bir daha bırakmazsın Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın * Yıllar boyu gönlüm hep aklım ile savaştı Ay battı yıldız doğdu güneş dağları aştı O kıvırcık saçlarım döküldü beyazlaştı Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın * Hayatta kural böyle bir gün miadın dolar Ve yalnızlık çökünce zindan olur odalar Güllerin kaderi bu: yaz açar kışın solar Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın * Her şey kapkara şimdi hem yeşili hem alı Bir gönül bıraktın ki paramparça yamalı Şiirlerde gör ey yâr…! Şiirlerde Erdal’ı Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın |
Saygımla