Ateş Nasıl Donar
Yüzüm toz duman, kuşların ürkekliği var üzerimde
Çok aradım ama bulamadım kendimi, kaybettiğim yerde Bir serçe kadardı ömrüm Ben böyle sevdim Bilerek bir karıncayı dahi incitmedim. Bir gönül yarasısın kalbinde uyuyorum Derdimi anlatacak dil bulamıyorum Hep yanlış baharlarda çiçek açıyor İliklerime kadar ayaz yiyorum. Yemediğim tekme kalmadı okumadığım kitap Öğrendim Ateş nasıl Donar su nasıl yanarmış Gönül hasretinden nasıl ağlarmış Bin yıl ömrüm gitti, bin tel saçım beyazladı Artık fazla zamanım yok, hissediyorum Yine de her sabah gökyüzüne bakıyor, martıları izliyor Derin derin nefes alıyor, Gülümsüyor Ve Yaşıyorum diyorum... |