tam da vaktidirölmek deniz değildir yanmak ateş hiç değil ateş olup denize eğilmekmiş aşk ile ölmek… geceme üzüm ayazıma hüzündür şarabın günahı yokluğunun belasıyla besleniyor paranoya aklım ipe vuruldu bir kere baharı yüreğimin celladı aşk olan şiirlerden ağır aksak geçiyorum oysa...dost bilmiştim yağmur kokan mevsimleri ellerim tuzdan nasır, parmaklarım buzdan mavi gözlerine iskele kurdum, göğsüme liman bir tutam düş sürsem dudağına öper misin beni bin tutam uykusuzluğumdan ateşi suya böldüm tutuşmayınca aşk ile bağlarım üşüdü şarabın kekremsi hüznü susarak içmenin tam da vaktidir belki de suya yansıyan bir geceyi daha içerken gözlerin… ilhanaşıcıaralıkikibinonaltı |