O bu dağların eteğinde doğdu
Adını Ayşe koydular
Bir yanı Korkuteli - Yazır,
Bir yanı Söğütçük
Ayşe daha küçücük
Yanağında elmalar
Dilinde kiraz
Bağların arasında büyüdü
Yaz ile baharda
Elma armut ayva
Üzüm kayısı kiraz türlü türlü
Meyveler topladı dallarından
Kışın kar kürüdü
Evlerinin toprak damlarından...



Ayşe Çoban İsmail’i sevmiş
İsmail de vakti zamanında
Kalkıp ta Konya’dan
Bırakıp ne varsa
Hısım akraba
Amca dayı yenge halasını
Gelmiş bu diyarlara
Söğütçük Yaylası’nı
Yeni bir yurt edinmiş
Koyunu kuzuyu dert edinmiş...



Soğuk olur yaylaların havası
Bir yanı Söğütçük
Bir yanı Konya ovası
Vurdu mu çoban kavalı
Yanık olur
O gurbetin havası;
Gün batarken
O dağların ardında
İnim inim inler
Tokuçatan Kayası
Koyunlar kuzular hâlâ
Bağrıyanık çoban hasretiyle
Sevda üfleyen kavalını dinler...



Bu yıl kış erken göründü
İlk kar İsmail’e yağdı
Çok geçmedi
İki hafta sonra
Ayşe karlara büründü;
Çığ gibi düştü ölüm
İsmail ile Ayşe
Daha birinin toprağında
Nemiyle çiçeği kurumadan
Yatıyorlar koyun koyuna...



Ardında koyunu kuzusu
Kızı Aysel, torunu Aslı Ceren
Onun toprağından ona
Onun toprağından ona
Bir avuç alıp koydular
Gün gelir, almaz mı canı veren?!


Ne desek, ne işlesek boşuna
Gelecek herkesin başına;
Yazır’ın bağları ceviz
Topraktan geldik,
Toprağa gideceğiz,
Ölüm hep başa güreşir
Görülmemiş
Bugüne dek yeryüzünde
Onu altedip de
Başa çıkabilen can
Yenik düşünce üzülme
Ölüm her zaman başpehlivan!



Şaban AKTAŞ
21.12.2016

Fotoğraf: Şaban Aktaş
Yeğenim Aslı Ceren ve annesi Aysel

(*)Tokuçatan: Söğütçük yaylasından Korkuteli - Yazır köyüne gelmeden önce bir boğazdan geçilir.
O boğazda biraya’ya halkımızın koyduğu addır Tokuçatan.

Aslen Korkuteli Yelten Köyünden olan rahmetli annem Ayşe Aktaş’tan dinlediğime göre, vaktiyle o kayanın olduğu yerin karşısındaki kuytuluğu yurt edinip, çadır kuran bir yörük ailenin obası, bu ailenin bir de güzel kızı varmış.


O dağlarda koyunlarını kuzularını keçilerini otlatan bir çoban, bu kıza tutulmuş.
Meramını ancak kavalı ile anlatırmış.
Bir akşamüstü yine çoban o kayanın başına oturmuş yanık yanık bir kaval patlatmış...
O sırada çamaşır yıkamakta olan kız bu yanık kavalın sesine daha fazla dayanamayıp, elindeki çamaşır yıkadığı tokuçu bir fırlatmış ki o kayanın üstünden öteki yana düşmüş tokuç...


Kız oğlan ikisi birlikte kaçıp kaybolmuşlar, onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine..


O günden sonra o kayanın adı Tokuçatan kayası kalmış..
Bu vesile ile her iki Ayşe annemizin hatıralarını rahmetle yâdederken merhume ve merhumların mekanlarının cennet olmasını niyaz eylerim...


Şaban AKTAŞ
21.12.2016 - 09.02