Albatros’ların yaşamları çok etkiledi beni ve esinlenerek yazmaya çalıştım.



Antarktika anakarasının yakınlarındaki adalar, denizfilleri, penguenler ve albatrosun (dört türü) aşk yuvalarıdır. Albatroslar, bir yıl önce vedalaştığı eşiyle tekrar buluşmak için bu adalara gelir. Ya da bir daha hayatı boyunca ayrılmayacağı bir eş bulmak amacıyla. Tekeşlidirler ve eşi öldüğünde bile başkasını aramazlar.

Bir yılı eşiyle birlikte bir yılı okyanusta tek başına geçiren albatroslar için en büyük tehlike, uzun olta balıkçılarıdır.

açlığımızdı bizi aynı semada buluşturan
bize uzak coğrafyalardı sevmeler..
fırtınaların fırtınalarla çarpıştığı
yalnız ruh dünyamızın buzsu sağnağıydı
terimiz
tenimizle ilk tanışan


Antartika’nın kuzey kıyılarındaki
soğuk yüzey sularını kucaklamıştı
sevgisizlikten üşüyen kollarımız

tropiklerin güneyinden gelen
sıcak dip akıntılarıydı aradığımız

biliyorduk aslında;
yer kürenin en sert rüzgarlarını
biliyorduk
ne yapacağını kestiremediğimiz
okyanusa daldığımızı

kutuplardan gelmiştik
üşümüştük


bilmem kaç mil hızla esen
aşkın yerçekimiydi
bizi girdabına alan.

ve biz kendimizi bırakmıştık
dalga ve rüzgarların ritmine

aşkın büyüsüydü bu

nefeslerimizi duyumsadığımızda
açılırdı göğsümüzdeki kafes
helezonik geometresindeydik dalgaların
kusursuz bir uyum başlardı sevişmelerimizde.

bir uçurtma gibi
bir alçalır
bir yükselirdik.
yumuşak kavislerle uçardık saatlerce


yoksun şimdi;
bir Albatros gibi okyanustaki yalnızlığına uçtun
bilirsin tek eşliliği sever Albatroslar.

bilirim uzun ayrılıklar sonrası döneceğini.
yoktur ayrılığın ne saati ne takvimi
ama yakındır sevgililerin buluşma mevsimi


sicim gibi bir yağmurun indiği gece
tutuklayacağız hasreti
mühürleyeceğiz dudaklarımızın
kızılı alevinde

yakamozlarda kırılan yalnızlığımızın
tortusu vuracak dibe

yağmurda ıslanacağız
güneşe koşacağız
günde coşacağız

Ve ben k/adın olacağım yine..

Figen Yarar