Her şey üstüme üstüme geliyor,
Dediğim zamanlarda buldum yalnızlığı.
Bitimsiz borçlarında ömrün
Yüzü suyu hürmetine yine ödediğim bedellerin...
Hayatı, üzerimde canlı bomba kılıyor yaşadıklarım.
Her an her şeye patlamaya müsait.
Her an bir masumun canını acıtabilecek kadar gaddar.
Her an kendim kalamayacak kadar gözü kara buluyorum kendimi.
Öyle ki, sanki tek dertli olan benim.
Herkes sürdüğü sefanın mutluluğunu gözüme sokmak istiyor.

Bir tek yalnız başımayken tadına varıyorum huzurun.
Hiç bitmesin istiyorum kendimle olan halvetim!
Bir anlamı yokken ne kadar güzel, yağan yağmurun.
Ne bir seni seviyorum cümlesi,
Ne de seni çok özledim.
Hiçbirini duymamak ne güzel!

Hangi insan kazdığı kuyuya düşmek ister ki,
Düşerken hiç canım yanmadı.
Kendi düşen ağlamaz.
Yalnızlığımla mutlu muyum orası şüpheli.
Yine de sevmiyor değilim;
Güzel havalarda dışarı çıkmayı,
Bir serçenin başını okşamayı,
Gün batımını izlemeyi.
Yine de sevmiyor değilim.
Dostla yapılan sohbeti.
Yol üstü uğradığım bir lokantada yemek yemeyi,
Çiftlerin romantik hallerini…
Ama yalnızlığım kadar değil…

Ben düşerken bir tek o vardı yanımda.
Bir başıma kalıp ağladığımda,
Kendime dahi itiraf edemediğim karmaşık duygularımda.
Hep o vardı.
Onu yalnız bırakmak olmaz…