Mevsimler Love Story’u ÇalıyorduSu döv/erdi yer/yüzünün kıraçlarını Dar bir geçitti ona giden yolum Bilge bakışlarına kapılırdı ruhum Kadın/dı, kendini geceye sun/ardı. Y/el okşardı teninin topraklarını Gözlerinin gölgesine gün vururdu Aydınlık bir sab/ah/ça aksederdi Yanılsamalı özlemlerle bakardı. Boyutları aşıp da gelmişti o aşka Mevsimler Love Story’u çalıyordu Ağaçlar saygıya eğilirdi bakışlarına Yüreğinin çırpınışlarıyla eser geçerdi. İsimsiz şiirlerde soylu huzurlar arardı Silerdi yanaklarına düşen yaşları o anda Tüketilmiş umutların coşkularını saklardı Gün yangını gözlerinden takvimler düşerdi. Selahattin Yetgin |
çok güzel bir şiir okuduk.........