HAYATA...
Epeyce zaman oldu, otuz beşi geçeli,
Zaman nasıl tükenmiş savrulmuşuz bilmeden. Nerdeyse ömür bitmiş yalnızlığı seçeli, İhanet izlerini, taşıyordum silmeden. Kime dostum dediysem döndü hançeri vurdu Seven narin kalbimi acımasızca kırdı Oysa ki sevebilmek inanılmaz bir sırdı Sarıyor, seviyorum tükenmeden yılmadan İnananlar kardeştir, böyle söyler Kur’an’da Perçinlenmiş dostluklar bile erir zamanda Yoksa dalgakıranın durulmaz bu limanda, Kaçmak da mümkün değil ağlara takılmadan. Bedenimle, ruhumla tüm varlığım ayakta Sabra dair hislerim olsa da kör bıçakta. Çekip giderim bir gün arar köşe bucakta Gömdüğüm cenazenin, namazını kılmadan. Selma Çanakçıoğlu Aralık |