bardam
olmaz da
olur çıkıverirsem bu seyreltiden, gürültüyle yağar alışamadıklarım altısından üstüsüne bilincin. küçük bi anlık yeter. uzaklaşırsam bu akışakalan ardışık aynılıkları bırakıp, kör bir nesnede yusyuvarlak bir dünyanın parçalanma hikayesine kapat, ey heyecanım beni! kandır beni! küt saçlarına takılmış minik lastikler gibi.. zamanından ayraç kopup boş duvarlara yaslanan büyüksü kavramlar, gibi.. yoksa, yoksa kavramlara mı tutunur oldu insanlar alemi? ben, ben insanları bilmem. salt, hezeyanı sakin tutmaktır kudretim benim. dur, devam et sen çocuk, bilmecesine merakının! sen, kırmızı başlıklı kaleminden satır başını küçük alıp, birkaç mısra karala ardı ardıma. bir ego yığılımından saklan, ama. fikrini topla iddianı kır içerlek bir savaşım bu; bu bir, sen. bu bir, sus. otur. otur, sus pus.. |