Ne zaman seni yazsam
Kan sızıyor kalemimden
Yakılası şiirleri bağrıma basıp ağlıyorum
Gölgen düşüyor duvarlara ıslak gözlerimden
Gecenin en zifir anına sığınıyor bir sıkımlık canım..
Özlemin ıslatırken ruhumu
Ufkuma çaresizliği kuruş kuruş biriktiriyorum
Tükenmek bilmeyen yokluğunun karanlığına inat
Hayaline sarılarak sabahlara uyanıyorum.
Bu dökülmüş halimle
Susuz kıyılarda yıldızlar topladım
Çimenlerin yapraklarına doladım şebnem damlaları
Kalbime mıhlanan gülüşlerin nefesimi kesti
Bağrıma gömdüm çiğdem bakışlarını
Ne gemiler yaktım, bir bilsen !!!

Umursamazlığın vuruyor
Yediremiyorum gururuma
Dudaklarda sus kalıyorum.

Sana alev alev yanan,ve bir o kadar susuz yüreğim
Yamalı, eğreti bir elek şimdi
Ve bir o kadar da ıssız.
Sen olmayınca göklere vurdum avazımı
Yağmurlar yağdı bu kentin üzerine
Gözlerde yaş kaldım.
Bana kattıklarına ve belki daha da fazla aldıklarına rağmen
Hâlâ bekliyorum masumca.
Her anını umursaya umursaya..
Yavan ekmek kadar bile değildir umudum
Olsaydı da...
Doyurmasaydı da olurdu ....

Sonu gelmeyen bekleyişlerden
Gecelerin bitimsizliğinden
İçimdeki sancıların canımı yakmasından
Öyle yoruldum ki...
"Ama" diye başladığın hiç bir cümlen ilgilendirmiyor beni.
Suskunluğuna da iyice alıştı yüreğim
Sen söylemesen de
Getirmesen de dile
Ve ben anlam getiremesem de
Buralara ait olmadığını kabullenebiliyorum...

Benim için senden öte düş te yok, hayal de !..
Sen ,duvarlarımda alışılmış tek yalnızlığımsın.
İçimde senden öte bir sen var artık
Ve ben onu sonsuza kadar yaşatacağım
Seni ilk gördüğüm gün gibi
İlk şiir gibi
Dün olduğu gibi
Bugün olduğu gibi
Ve ben sana yarın da aşık olacağım....