...DELİ DUMRUL (ANA-BABA KAPISI)Tıslarcasına kanına süzüldü Azrail"in sesi Aydınlık şimdi ortalık güneş batana kadar müddet sana Kimi istiyorsan çağır Gelsin senin yerine canını koysun avuçlarıma Ancak o zaman izin vereceğim yaşamana Cin fikri dolaşmaya başlamıştı aklında Nasıl da şanslıydı Üç kapısı vardı Ana baba yar kapısı işte önündeydi üç şansı İlk ana kapısına dayayacaktı başını Biliyordu anasının yüreği dayanamaz Verirdi düşünmeden canını Ama Azrail de biliyordu Ana kapısı yüzüne kapanacaktı Yine izledi Dumrul"un yanıbaşında Çaresiz çırpınışlarını Anlattı Dumrul kısaca anasına Bitsindi bu muamma Hoşgör oğul dedi anası Bugüne kadar her şeyimi adadım size Veremem bundan daha fazlasını Üç beş günlük ömrüm kaldı elimde Kararlıyım kendim için yaşayacağım Seni severim amma Canımı veremem Sen yaşayasın diye ölüme gidemem Peşine gözyaşı dökerim Canımı yoluna dökemem Ümitlerinin sönerken çıkardığı ilk ses Ana kapısının yüzüne kapanışı oldu O köprü kurduğu azgın çay Sanki fersah fersah içine doldu Doğuran Can veren Ana teni Ana kanı Esirgemişti Dumrul"u yaşatacak canı Düşerken omuzları gölgesinin göbeğine Tam sarılıyordu ki ümidinin keskin ipine Ağır adımlarla Serinliğiyle Azrail"in nefesi yerleşti ensesine Unutma dedi adeta Biri gitti iki kaldı Ama zaman gittikçe senin için daraldı Güldü için için Dumrul Anası caymıştı belki ama Babası vardı Nasıl olsa o verecekti oğlu için canını Bu sefer Azrail emin olamadı babadan Zamanla her baba oğul birbirinin kopyası olur Deli Dumrul"un babası bir o kadar deliyse Verirdi belki canını oğlu uğruna seve seve Dinledi babası ilk anda anlamadı Ama aniden de düştüğü gafletten uyandı Kendine dönük yumulu gözleri Yavaş yavaş açıldı Ve anladığında oğlunun canına kanca takmaya çalıştığını Değişti durgun yüzü Yüzünün bir yanına emir hali Bir yanınaysa kendinden emin hali büründü Babanın dili çözüldü Sana bir kez can verdim İkinci kez olmaz dedi sakin keskin Hem yüzlerce oğula can verecek bir bedene sahipken Ne diye bir oğula feda edeyim Az zamanım kaldı daha yapacaklarım var Gençken isteseydin canımı düşünmeden verirdim Uzak yollar kolay aşılır Ama şimdi zaten ölüm bu kadar yakınken Deli miyim kendi ellerimle canımı sana vereyim Kızıyorsun ölümden korkuyorsun Bir de ben olan yanınla ben gibi bak ölüme Anlayacaksın beni Ölümü sunmayacaksın önüme Baktı arkalarından baba öylece Üzüldüğünden değil veda etmek için de değil Gittiklerinden emin olmak için baktı Ana-baba kapısı Ortakça can verdiklerine yine yılların ortaklığıyla kapanmıştı Dumrul"un yüzüne öğrenmenin acı kesikleri yerleşti Yıllardı yavaş geçen Öğrenmelerse bir o kadar aniydi... (Devam edecek...) ASLI DEMİREL... |
Aydınlık şimdi ortalık güneş batana kadar müddet sana
Kimi istiyorsan çağır
Gelsin senin yerine canını koysun avuçlarıma
Ancak o zaman izin vereceğim yaşamana
Cin fikri dolaşmaya başlamıştı aklında
Nasıl da şanslıydı
Üç kapısı vardı
Ana baba yar kapısı
işte önündeydi üç şansı
yüreğinize sağlık
beğeniyle okudum
kutlarım