Verin memleketimi
Esen rüzgârları
tutup saçlarından savurabilirim bu gece efkârım bin beşyüz kuytu yalnızlıkların hatırına şafağın atmasını bekleyeceğim sabahın ayazında nerede varsa öksüzlüğün kıyametinde yalnız ve üşüyen bir çocuk verin bana…! ısıtayım usul usul sıcacık yüreğimde yetmezdi eskiden nefesim tatmadan sevginin iksirini şimdi okyanuslar çalkalanır yumruk kadar dünyamda sevgiye susamışları istiyorum verin… ! uçurayım yüreğimin kanatlarında verin bana kınalı elleri toprağa veren anaları verin… ! ayaklarına kapanayım tozu olayım yürüdüğü yolların öpeyim pak alnından fidanların kök saldığı toprakları bir araya gelir mi bilmem memleketin iki yakası gönüller kavrulurken kor alevin bağrında kim bilir çok derindedir özü sağlam tohumlar bekleyeceğim umutların yeşerdiği sabahı verin...! geri verin bana ayrık otlarından arınmış toprakları verin...! Allah aşkına verin...! yüreğime sığdıracağım öksüz kalmış memleketimi… Ahmet MORAN |