Taahhütlü Şiir
Öylesine ıssızım ki
Kalbimde tek bir çiçek açmıyor artık Kendimle savaştıkça kaybettim benliğimi Kırdıkça ,küçüldü insanlar gözümde Ve acılarımla büyüttüm yalnızlığımı Hem anası oldum dünyanın Hem de hiç tanımadığı hatası Dizilimsel bir yanlışım ben dünyaya aykırı Gittiğim yerlerin yabancı diliydim Ne söylesem açıklama beklediler benden Bir tarafım gece oldu insanlara Bir tarafım sağanak yağmurlu Güneşi doğdurmadım senden gayrısına Yalnızca sana doğdum Yalnızca sende öldüm Kimseye anlatmadım senden sonra derdimi Yalnızca sana güldüm Yalnızca seni sustum Kimse yıkamadı senden sonra hayallerimi Yalnızca sana inandım Yalnızca sana güvendim Kimsede kalmasın ahım Ben ahımı,Allah’a emanet ettim ! |