fısıltı kardeşliğiuyan artık gökyüzü ölü bedenlerin ahir diriliğİnde sizde uyanın teni kınalı topraklar uyumanın dili de yoktur imanı da göçebe hiçbir buluta da yüklemeyin gözlerinizi ağlamanın zamanı değil, ağlatmanın hiç değil elbet vakti de gelecektir renksizliğinden gökkuşağını aşk ile beslemenin ama önce fırçası ol, yarınına resmedilecek tuvallerin sende uyan artık kalemim şahlan sayfalar dolusu bozkırlarda kanadına güneş değmiş rüzgarlar sür alnına güvercin eyle gönlünü damıttığın harflerde önce yağmur çiz avuçlarına sonra da güneş serp gözlerinden indir şimdi toprak anaya kollarını ve sadece dinle sessiz harflerin mezarlığındaki fısıltıların kardeşliğini… ilhanaşıcı |