GÖNLÜMÜN YORULDUĞU LİMANDAYIM YİNEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın KİMİM Mİ BEN ?
Nerdeyim mi ben ? Ne de garip bir sualdir bu! Kapılarda çaresiz bıraktığın yerdeyim.. Tuhaf mı cevaplarım? Bilmediğin haldir bu! Bir bakışla ömrümü, o yaktığın yerdeyim!... Nasıl mıyım? Soğuğum sımsıcak yataklara! Gözyaşıyla yoğrulmuş gülüşlerin hüznüyüm... Belki de adım bile yasaklı dudaklara! Dergahından kovulmuş dervişlerin hüznüyüm!... Kimim mi ben ? Emre’yken, eremeyenim işte! Her günü öldürürüm, tükenmeyen bir yasla... Vefasızlığını hiç göremeyenim işte! Vakit dolduruyorum senden kalan mirasla!... ... Sorma artık nerdeyim, nasılım, kimim diye! Deva olamadığın derdi kanatıp durma… Üstüme gelme nolur, sana mahkumum diye! Yakma canımı artık! Yeter, fırlatıp durma!... ( M.E.D... 02 Aralık 2015)
.......................................Mürsel Emre Doğan, 30 Ekim 2015, İstanbul |
Bu güzel şiiri tekrar okumuş oldum. Selamlarımla