KÜSER YEMİNİM
Kıyametim kopuyor, yırtılıyor yüreğim.
Damarlarım çatlıyor can parem; etme! Yarım kalan hikâyem, koklanmamış çiçeğim, Gitme sevdiğim, gitme! Sen gidersen bu can ölür, Yaşadığım her an ölür; Deli taylar istila eder yurdumu. Gözü karam, onmaz yaram. Yanarım, yıkılırım! Yalandır Anka olduğum yalan; Küllerimden doğamam. Kanamalıdır vedalar; bilirim. Mercan benekli yılanlar esir alır kuytularda, Zehir salar ciğerime; inlerim. Göğsüm efkârımdan aman diler. Ürkütme kuşlarını gecenin, serçelerin hatırına, Ne olursun; Pusuda nöbet tutuyor zebaniler. Toz toprak firarda bugün, Hepsi başım üzerinde. Bittim biteceğim! Girdabında sürüklenirken bedenim, Yokluğunda yiteceğim. Unutamam, eminim. “Bir sızıydı, geldi, geçti.” diyemem. Küser yeminim. Mücella Pakdemir |
Şair ruhunun güzelliği kelimelere ahankle dökülmüş...
Okuyarak paylaştım...
Çok beğendim...
........................................ Saygı ve Selamlar.....