0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
681
Okunma
aradım durdum boş sokaklarda
kaybettiğim gençliğimi, çocukluğumu
çocuk kalmak ne güzelmiş meğer
büyüdükce anlıyor insan değerini
zaman ne kadar acımasız bir cellat
hiç yaşatmadı bana çocukluğumu
hiç inmedi sırtımdan geçim derdi
neydi sahi gülmek nasıl birşeydi
şimdi pazar günleri parka giderim
bir köşede oynayan çocukları izlerim
gözlerim dolar içimde fırtınalar kopar
bilmez kimse içimde yanan o ateşi
çok güzel oynarım aslında ben
gülerken kimse bilmez ağladığımı
içimde kopan fırtınaları
bir canım kaldı vermediğim oda emanet....
:’( :’( :’(
5.0
100% (1)
