ÜMİTSİZ AŞKYaşamak bambaşkaydı, Günler zalimdi sevdasız Sevmeyi unutmuş, Kurumuştu yüreğim İçimde bir boşluk vardı; Ne artı, ne eksi Hayat hiç şans tanımıyordu bana Gönlüm, isyan bayrağını çekmişti, kadere Ümitsiz bir bekleyişin deminde Tanıdım seni Ruh güzelliğin dışına yansımış, Bir melek gibi saf Akan sular misali; Duru ve berraktın... Sessizlik sonrası bir fırtına koparak İçimdeki ses dedi ki İşte kalbimin sesi… Yağmur yüklü bulutlardan farksızdın Bereket yağmurları yağdırdın dünyama Kuruyan yüreğimden, sevgiler filizlendi Kabına sığmaz oldu gönlüm, Seni görünce Ruhumda ki boşluğu, Doldurdun sen… Bir zamanlar “Basit Bir Şairdim”, Eli kalem tutan: Ne kalem yazardı, Ne kâğıtlar dolardı Hemen kaçardı İlham perilerim Seni tanımadan önce Hep yarım, Hep sönük kaldı, şiirlerim Şimdi ellerim titriyor, Yüreğim hızlı çarpıyor Seni görünce, Gözlerimin içinde Adeta korkuyorum! Sevmekten Acaba sevmekten mi? Yoksa sevilmemekten mi? Beynimde mızrak saplı Bir soru işareti İçimi kemiriyor kuşkular, Cevap veremiyorum… Al eline bir silah öldür! Öldür! Beni daha iyi Her gün, bir kere ölmektense, Bir gün, bir kere ölmek daha iyi…!! Bazen ne güzel dalıp gidiyorum Tozpembe hayallere, Mavi düşlere… Bazen karşıma çıkıyorsun, Soğuk bir hayalet gibi Ürperiyorum! Titriyor, bedenimin her yanı Lime lime, paramparça Ediyorsun beni… İçimden bir tek Kalbimi alıp kaçıyorsun Dönüşü olmayan, meçhul bir kervana Sevgimi, ruhumun derinliklerine bırakarak Her gün, peşinden koşuyorum Ürkek ceylanı, avcı misali Seni bozkırlarda kovalayan... Yetişemiyorum! Çaresizliğin gazabına uğrayarak Ve yine soruyorum Kendi kendime; Seni nasıl seveyim? Nasıl dile getireyim; Bu ümitsiz aşkı diye!!! Bakıyorsun bana Anlamsız bakışlarla Sanki hep “HAYIR” diyecekmişsin Gibi geliyor bana Gerçi, “Hayırda da bir Hayır vardır” diyerek Avutuyorum gönlümü, Bu züğürt teselli ile… Ben yüreğimde ki Sevda çağrısını haykırırken Sana, her daim, Sen kim bilir? Neler düşünüyorsundur? Amma Elini bir sol yanıma koyup, Vicdanını bir dinlesen Yüreğinin, içten gelen sesini Belki bana hak verirdin… Hep yeni bir hayal kırıklığı korkusundan Sana bu acı gerçeği Söylemek istemiyorum Başı öne eğik, Mağdur gezemem Öl desen! Ölüm çare değil, bu aşka… Unut desen, Seni nasıl unutayım? Unutunca, Ne anlamı kalır Sana, Beslediğim bu duyguların… Anlamıyorsun beni!! Her gün, Bu ümitsiz aşk için, Defalarca bana isyan ettiriyorsun 28. 07. 1985 |
Kutladım yüreKten, yalansız, riyasız
Allaha emanet olasın, sağlıcakla kalasın