ONDAKİ BEN
Karşılaşma olasılığımız olmadı,
Köşeler de bekleyen yüreğim özleminde üşürken, Oysa yüreğimi sere serpe önüne vermeye hazırdım, Hiç bilemedim ben onun gözlerinde neydim. Dönüp arkasını bakması yeterdi, Gözlerindeki ateşte kül olmak isterken. Ellerinin arasından uçup giden toz olmaya razıydım , Hiç duyamadım ben onun karşı konulmaz gururunda neydim. Kanadıkça kanamaya, iç yaralarımdan sıyrılıp, Yüreğindeki her acıyı aşkla sarıp sarmalamaya gönüllüydüm, Umursamazdım kırıp döktüğü parçalarımı gözleri ile tamamlamak ahdımdı, Hiç söylemedi ben onun yüreğinde neydim.. [AYŞEGÜL KAHRAMAN ] |