Dünyayı Unuttuk
Dünyaya öyle bir daldık ki sorma
Dünyayı unuttuk savrulup gittik Uyanıp da aman kendini yorma Bir derin ateşte kavrulup gittik Ya umut bağladık fâni olana Ya yürek bağladık bir gün solana Gelmez ki kaybolan; çıkıp dolana Bir hazan bahçede âh solup gittik Ömür hazinesi tükenmez sandık Meğer değmeyecek dertten usandık Mânâyı görmedik hûlyaya kandık Ummanda bir damla yaş olup gittik Sığmadık mekâna zaman yetmedi Hücremizi saran telâş bitmedi Son çaba kalmaya fayda etmedi Dönülmez kuyuya hep dolup gittik |