47 Ay ışığında IIHiç bir şey kolay değil gözlerimiz birbirinden kaçarken küflü kalp kendi krizini arıyor aşk uğruna böyle yıldızsız gecelerde oluyor efkar-ı gizem ağlarken yakalanmak istiyor insan birilerine bir omuz bulabilmek için kederine belki kırık dökük bir teselli olarak ellerin ve ellerinin ayasında içilen mey bir sen bir de saçların ay ışığında iyi geliyor tutup çocukluğumu haykırsam yüzüne bir atlıkarınca oluversem panayır yerinde o ilk günkü heyecanı bulamam diye endişem bu şekilsiz sokaklar insanı böyle boğuyor terkedilmiş bir şehrin sur içinde insani bir iç güdüyle ten tene sırnaşık |
ağlarken yakalanmak istiyor insan birilerine
bir omuz bulabilmek için kederine
Kutluyorum şairim