Karanlık mı Karanlık

Göz gözü görmüyor
Sokaklar duvarlar
Üstüme üstüme geliyor
Yürürken merdivenler dönüyor
Tavanlar yıkılıyor başıma
Gökkube karabasan gibi
Çökmüş geceme
umutsuzluk demde
Umut gözükmüyor
Hayaller boğuşuyor
Karartmış aydınlığı
Ufuklar simsiyah
İmdat sesleri yükseliyor
Yürekler çırpınıyor
Telaş çökmüş uykulara
Kapanmıyor huzurla göz
Panik sarıyor yüreği
Dalga dalga ter basıyor
Ipıslak şakaklar
Yalıyor korkular düşünceleri
Nefessizlik yırtıyor bağrımı
Göğüs kafesim daralıyor
Boylu boyunca uzanıveriyorum
soğuk betonlara
Heyhat!
Kabuslar bitecek mi
Özgürce nefes alabilecek miyim
Kırlarda koşabilecek miyim
Kanatlanmış kelebek misali
Çiçekten çiçeğe uçacak mıyım
Balarısı gibi tadına varacak mıyım
kokusunun
Resimler boyadım kapkaranlık
Hayal edemedim ışığı
Ev boyadım bahçeli
Yemyeşil ağaçları hayal ederek
Ulaşamadım güneşe sıcak olmadı
Üşüdüm hep üşüdüm
İçimdeki karanlıktan
Elim kolum tutuldu
Dilim damağıma yapıştı
Tabloları boyarken
vazgeçmedim güneşten
Özledim dağların arasından doğan güneşi
Zirvelerdeki bulutlarda uyumayı
Uzaktım hayallerime
Yaşadığım yer gurbetti
Ve buz gibi soğuktu
İçimdeki özlem huzur bulmadı
Kime kimlere içimdeki boşluk
Gurbette olmasamda
gurbet hep benim içimde
Islak soğuk duvarlara yaslarken başımı
Gözyaşlarım sel sel aktı yanaklarımdan
Ben yalnız ve çaresiz taa... ki,birgün doktor
’’Hep yutma,tükürmeyi öğren! ’’diyene kadar
Boyadığım tabloda bir umut belirdi
Önce bir çizgi incecikten ufukta
Güneşe varmak için dağları hayal ettim
Nefes almak için zirvelere tırmandım
Korkusuz uyumak için bulutlara sarıldım
Türküleri dinlemek için rüzgara takıldım
Evler boyadım aydınlık ve sicacık
Kocaman pencereli ve rengarenk
Bahçesinde kuşlar ve böcekler
Boy boy renk renk çiçekler
Hayallerimin marifeti
Çocukluğuma dönüyorum
Sek sek oynayarak
Özlem ve korkular çarpışıyor
Korkusuzca direniyorum
Barışı sağlamak adına bir şarkı tüttürüyorum
Ruhumda kopan fırtınalara dur diyorum
Hesaplaşıyorum içimdeki panik ve fitneyle
Beyimi kemiren şeytana direniyorum...

11.09.2016 Alanya / HAYRİYE AYGÜL