tiz sesler
sen,
solan heveslerinle başbaşa, gökyüzü yalnız, deniz fena bir gecede hesaplaştın. ellerin uslu, gözlerin pusluydu. sen hiç sevmedin, hiç üşüyüp yorganına sarılmadın sesin buraların kışı kadar soğuk gözlerin kıpkırmızıydı önce rüya sandın yaşadığını sonra, belki anladın... "biz" demiştik! "biz;sen su, ben balık!" balığı sudan etmesin Halık!... sen mi kurudun, balık mı zıpladı karaya!... ne merhemler basıldı sonra yaraya... sen şiirler yazmaya başladın etkisi geçince ateşin, ben zaten yazıyordum... anladık ki; bir adam etmez toplasan ikimizi! ben deliyim az buçuk sen tam bir çocuk! neymiş?! istanbul’un gözleri yeşilmiş efendim! büyük anne rahmetli, olsaydı şöyle derdi; "peeeh..." |
ikimizi toplasan biz eder, ama ikimizi ayırsam ne kalır ki geriye..
ben herkes gibiyim.. ama şiirin herkesin yazdığı gibi değildi. etkileyiciydi ve ben de herkes gibi etkilendim..
tebrikler..