...BAŞABAŞ GEL GİTLER...Yokluğunla harmanlayıp sana dair arzuları Ellerimle şekil verip saçlarının isyanına Ve bana gelişlerinden emanet bakışlarını Yerleştirip olması gereken yere Her seferinde Başka bir güzellikteki Muhteşem senler oturtuyorum yanıbaşıma Elele verip alevler uçuruyoruz semaya Susuyoruz ve Acıkmaktan öte susuyoruz Yanışlardan serinlikler damıtıp Birbirimizi gezdiriyoruz içinde Susuzluğumuza çare Ve birer atlı koşuyor gözlerimizden Ayak seslerine saklı suskunluğumuza çığlık Zaman takılıyor gözüme aniden Sarkarken kirpiğimden az sonrası Akreple yelkovana cadı oluyorum kaşlarımın düşüklüğüyle Korkup mıh gibi kalakalsınlar yerlerinde diye Nafile Kâh gülüyorsun bulunduğun yerle özdeşip Kâh hüzün bulutlarına davettesin gidişleri hatırlayıp Seninle bir düşüyorum bu girdaba Kâbusların çeker beni dibe Neşense hayat ciğerlerime İstersen Tek hamlenle boğazımda attırırsın yüreğimi Heyecanlardan pembe düşler Geçiverir dolu gizgin Tam alışmışken kırların bahar kokusuna Göğsüne yaslı başım dorukların tadına varmışken Bir yerlerden bir çaresizlik seslenir Korkutur kollarındaki bebekliğimi Pusuya yatmış kem gözlü bir cani misali Ustaca sevdiğimden acemice kopamam Anlatamam Ormanda annesini kaybetmiş yavru bir asalan parçası Sendelerken terk edilişinden korkar ya Hiç büyüyemeyecektir Korkuların büyütmediği bebek Ve hep ürkek Anlasana Ulu çamlar gövdesindeki halkalar gibi Her özlem bir halka gözlerimin altına Herbiri asırlara bedel Ama ben şekil veriyorum yokluğuna Aynı ipte olan adımlarımızdan feyz alıp Mecburi gidişlerin eşiğindesin diye Saçlarını tararken başıma taç sevdam Mutluluk dokunuşları oluyor haçerliğin Yanıbaşıma her uzanışın ayrı bir diriliş Bilirim gidişlerin de var Başabaş bir gel gitken bu coşkular Katlanırım dağlayışlarına Alabildiğine serindir yangınlar... ASLI DEMİREL... |
Yangınları serinleten güzel dizelerinizi
çok sürükleyiciydi
Sevgi saygı ve hürmetle