Dem…
Umurdan öteymiş âlemin yası Cümlede kalınca sözlerin hası Bin kere giysem de siyah libası Mânâya iştirak etmezmiş kimse Ben bile kendime fazlayım serde Gönlümden düşeni sormayın nerde Bıraktım öylece düştüğü yerde Değil mi zor günde hasrettim sese Mukallit huyumu sevdiler zahir Peş peşe ölenle öldüm de bir bir Tek noksan elimde defter-i kebir Allah’ın bir kulu varmadı üsse Mazeret üzeri mazeret falan Meğerse yalanmış dostluk da yalan Gerçeği idrakten kaçarken her an Uzletin demiyle yıkıldı cüsse Serzeniş dense de serzeniş değil Şahsıma münhasır izah-ı şekil Özneyi çoklukla sarıp bilfiil Duvarı örmekti bir nevî ye’se... 9KASIM2016/NÜS |