Akşam olur kanar yaralarım
Güneş ufuk çizgisinde kaybolurken
Sessizce ağlarım
Yanağımda birikir gözyaşlarım
Gökyüzü griye döner duymuş gibi sesimi

Ay inzivaya çekilir
Yıldızlar dağılır toplayamazsın
Zamanı alamazsın geriye
Giden varmıştır çoktan gideceği yere
Hüzün çöreklenir yüreğinde
Giderken yanında çok şey götürür
Yaşanmış ne varsa görmez gözü
Belki solgun bir bakış
Ya da iki damla gözyaşı
Dilinde ismi yüreğinde dinmeyecek sızı
Arkasından bakar kalırsın

Aklını başından alan biri var nasılsa
Yarım ağızda olsa söyler sevgisini
Başka bedenlere teslim eder kendini
Uzun sürmez sevgisi alır hevesini
Hayallerin yıkılır umutların tükenir
Ellerin buz tutmuş bir halde dönersin geri

oysa
Ömrümü ömrüne adamıştım
Terk edilmeyi kendime yediremedim
Buruşturup attım sana yazdığım şiirleri
Tek nüsha olarak kaldın yüreğimde
Ne virgülle ayırabildim
Ne de son noktayı koyabildim
Anlatamadığım duyguların sahibi sensin
Bitmeyecek şiirsin kağıda dökemediğim
Sen nerden bileceksin
Ateşi bile söndürürdü benim sevgim ...



Refik
08 . 11 . 2016
İstanbul